De wolken boven het Dubai Film Festival begonnen dit jaar net voor de start te verzamelen. Zowel letterlijk als figuurlijk. En, vaker, volledig om onafhankelijke redenen. Niet alleen heerst er nog steeds een crisis op de binnenplaats, die de koopkracht van het emiraat heeft aangetast door "sterren" naar de rode loper te trekken, zelfs vóór de opening van het filmforum, de grootste staatsholding, Dubai World, in gebreke gebleven.
Geld prevaleerde opnieuw boven kunst, en Dubai World was meerdere dagen op rij het belangrijkste nieuwsonderwerp uit de Emiraten. Hij werd vervangen door recordregens. Daarom ging dit keer het Dubai International Film Festival (DIFF) voorbij alsof het op de achtergrond was, op de achtergrond van evenementen die in de wereld plaatsvonden. Misschien ontbrak het daarom aan DIFF 2009 zoveel leuke foto's die konden lachen, geen tranen. Misschien is dit het enige nadeel van het zesde nummer van DIFF.
Laten we beginnen bij het einde, namelijk bij de belangrijkste conclusie en indruk. Omdat DIFF niet ouder wordt, slaagt hij er nog steeds niet helemaal in om naar de top van het filmfeest te klimmen. Het blijft een regionaal festival en bevestigt zijn aanvraag voor de status van het grootste filmforum in de regio. Ondanks de opkomst van concurrenten - het Gulf Film Festival in Dubai (!), The Tribeca Film Forum in Doha en het Middle East International Film Festival in Abu Dhabi, staat DIFF aan het roer.
Maar juist in deze twee aspecten liggen de voordelen ervan, vooral voor de kijker. De culturele marathon die DIFF-films maken, is veel waard. DIFF is, net als Dubai zelf, een kosmopolitische en culturele verzamelaar. Om elk jaar films uit tientallen landen te kunnen bekijken, is het de moeite waard om een stuk van elke dag van de festivalweek door te brengen en niet meerdere uren achter elkaar uit de bioscoopstoelen te stappen.
Als trendsetter in stijl en stijl werkt DIFF perfect in de regio. In de internationale arena, ergens tussen Hollywood en Bollywood. En, zoals gebruikelijk in dit deel van de wereld, brengt hij hulde aan lokale talenten. De eerste lokale speelfilm, City of Life, van de DIFF-triomf van vorig jaar, regisseur van Dubai Ali F. Mostafa, die tijdens DIFF 2009 wereldwijd in première ging, publiceerde het zesde nummer van het grootste filmforum in het Midden-Oosten, Het Dubai International Film Festival (DIFF) opende op 9 december met de vertoning van het muzikale melodrama van Rob Marshall / Rob Marshall. Tientallen beroemdheden uit Hollywood, Arabische landen en Bollywood, waaronder zelfs de Dowager-koningin van Jordanië, Nur, liepen langs de rode loper, traditioneel leidend naar het Madinat Arena-gala in het Madinat Jumeirah-complex.
Arabische en Indiase "sterren" wekten een vrij verklaarbare etnische samenstelling van de VAE-bevolking in de menigte op. De Hollywood-set was duidelijk te klein, de "sterren" rolden een dag later op. En zelfs dan, niet zo helder als voorheen. Maar dit alles komt uit de categorie ernisme. Ja, en niet het geval.
Het festival zelf was traditioneel "uitstekend" en "goed". Het programma van het filmforum, dat tot 16 december duurde, toonde 168 films uit 55 landen over de hele wereld. Hiervan zijn 26 wereldpremières. 13 internationale premières, 76 premières voor het Midden-Oosten en 33 premières voor de Golfregio.
De hoofdcompetitie werd traditioneel in twee secties gehouden - cinema van de Arabische landen (The Muhr Arab Awards) en cinema van de landen van Azië en Afrika (The Muhr AsiaAfrica Awards). De jury van het filmforum was dit jaar representatiever dan in zijn vorige releases. Voor het eerst werden ook prijzen uitgereikt door de International Federation of Film Critics (FIPRESCI) voor het beste Arabische verhaal en korte films van het DIFF-programma.
De landen van de voormalige USSR werden vertegenwoordigd door 3 schilderijen, die elk deelnamen aan de wedstrijd. In de filmwedstrijd in Azië en Afrika toonden ze in de sectie speelfilms het beeld van de Kazachse regisseur Zhanna Isabaeva "Mijn lieve kinderen" (in het Russische bespreekbureau - "Oypyrmay of mijn lieve kinderen").
Documentaire en poëtische reflectie op de essentie van interetnische conflicten, op de grenzen tussen mensen en volkeren, de documentaire film "Border" van Harutyun Khachatryan, vond plaats in de filmwedstrijd in Azië en Afrika, in de sectie documentaire films.
Om de grens tussen "slecht" en "goed" in Dubai te vinden, stelde de Kirgizische regisseur Nurlan Asanbekov voor, wiens film "Loss" (La Perdida) deelnam aan de competitie voor korte films in Azië en Afrika.
Dit jaar is het ons niet gelukt het succes van het verleden te herhalen en ontvingen we geen schilderijen van de voormalige USSR. Maar, zoals ze zeggen, het belangrijkste is niet overwinning, maar participatie.
De festivalvertoningen vonden plaats op vier locaties - in de Madinat Arena, de hal van het First Group Theatre in Madinat Jumeirah, het amfitheater van Dubai Media City en de zalen van het Cinestar-bioscoopcomplex van de Mall of the Emirates. Vorig jaar waren er zes sites, maar dat was in het verleden, tijdens de tijd vóór de crisis.
De kamers waren vol. Tickets voor veel shows moesten krijgen. Het meest interessante is dat mensen opnieuw naar die films gingen die critici niet leuk vonden, en critici negeerden de schilderijen die verkooprecords braken. Misschien omdat het emiraat-publiek nog steeds niet genoeg ervaring heeft met de voorbereiding op dergelijke evenementen en de bioscoop kiest voor inspiratie of geluk.
