Tekst: Dariga Masenova Laudomie verscheen voor mij in een fel koraalkostuum, natuurlijk, uit de voorjaarscollectie van Emilio Pucci, nog niet vertegenwoordigd in boetieks. Naar haar mening, een koraal universele kleur die geschikt is voor blondines en brunettes, liefhebbers van een gouden kleurtje en, omgekeerd, eigenaren van een aristocratische bleekheid van de huid. "Ik begin de verzameling nu al in mijn eentje te verkopen!", Grapt Signora Pucci.
Laudomie, je hebt zo'n interessant levenspad afgelegd. Ze begonnen met politieke wetenschappen en eindigden als voorzitter en beeldregisseur van Emilio Pucci. Hoe slaag je?
Laudomie: men moet openstaan voor nieuwe mogelijkheden en moeilijkheden van het leven. Houd niets vast als er sterren aan uw voeten vallen. Natuurlijk is het beter als je geobsedeerd bent door waar je van houdt, maar van nature ben ik een zeer nieuwsgierig persoon en ik wil constant ontdekkingen doen.
Ik ben bijvoorbeeld geïnteresseerd in de wereld van nieuwe digitale technologieën, ik kon me niet eens voorstellen wat de mogelijkheden op dit gebied zijn! Daarnaast ben ik geïnteresseerd in de geografie en cultuur van verschillende landen. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik zag hoe Dubai is gegroeid sinds ik hier voor de laatste keer was! Ik kan met zekerheid zeggen: ik verveel me niet als de wereld verandert en ik verander ermee.
Is het moeilijk om Laudomy Pucci te zijn?
Laudomie: Het dragen van de naam Pucci is een grote eer voor mij. Ik begreep dit niet meteen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, werd mij niet zomaar iets gegeven: ik moest veel leren, waardevolle ervaringen opdoen, voortdurend de hoop van geliefden, vooral mijn vader, rechtvaardigen. Aan de andere kant, als je het advies van de "ervaren" opvolgt en alles goed doet, heb je fantastische kansen. Nu begrijp ik dit nog meer. Ik denk niet dat ik de modewereld voor me zou kunnen zien opengaan, zo niet ter nagedachtenis van Emilio Pucci. Hij was voor mij de allereerste leraar, ideologische inspirator en mentor. Natuurlijk heb ik een grote verantwoordelijkheid, maar als je het merk wilt behouden, kun je niet ontspannen.
Ze zeggen dat je zelfs bent afgevallen voor je vader. Is het waar dat hij jouw figuur beheerste?
Laudomie: Ja, maar niet omdat hij zo streng was. De evenredigheid van vormen was zijn esthetiek. Zijn vader hield heel veel van vrouwen en respecteerde hem, en de vrouwelijke figuur inspireerde hem tot originele ideeën. Talloze armaturen maakten deel uit van zijn leven. Technisch gezien is passen de berekening van centimeters. Het extra volume op de lijn van de schouders, borst, taille of rug en mijn vader kon rustig beginnen te razen. Het was heel moeilijk voor hem om met mij te werken, omdat ik een dun bot heb en overgewicht direct wordt weerspiegeld en niet helemaal mooi. Bovendien hield hij van de beweging. Zwemmen en skiën waren een integraal onderdeel van ons leven.
De markies Emilio Pucci di Barsanto was van een Florentijnse adellijke familie. Om familietrots niet te beledigen, werden alle kleren die hij maakte aanvankelijk ondertekend door Emilio. Daarom paste een brede taille niet in het hoofd van mijn vader, die wilde dat zijn kinderen mooi en gezond zouden zijn. Geloof me, ik heb het niet over anorexia, maar over een sterk, gezond, goed verzorgd lichaam waarop kleding zit zoals het hoort. Mijn vader wilde me zo zien.
Heb je zijn liefde voor sport van zijn vader geërfd?
Laudomie: Absoluut, ik geniet van sporten. Ik hou van zwemmen, ik kan uren in het water blijven.
In 1949 opende Pucci zijn eerste boetiek op het eiland Capri, vanwaar hij bleef schetsen van voorheen onbestaande kledingmodellen. Toen verscheen zijn beroemde capri-broek, die integraal onderdeel is geworden van een modieuze garderobe. Helaas ben ik een aantal jaren geleden gestopt met skiën vanwege een onaangenaam incident. Dit is een vrij gevaarlijke sport. Nu doe ik yoga. Ik hou er niet van om naar de sportschool te gaan of me te vervelen. Ik breng mijn vrije tijd het liefst door in de natuur.
Aan de ene kant je vader, aan de andere kant, Monsieur Givenchy, voor wie je in je jeugd werkte. Vertel me hoe deze twee verschillende, waanzinnig getalenteerde mensen je hebben beïnvloed?
Laudomie: er wordt mij niet vaak gevraagd over deze periode van mijn leven! Het werk en leven van mijn vader werd misschien doorslaggevend voor mij bij het kiezen van een beroep. Nu, als nooit tevoren, voel ik intimiteit met hem en handel ik onbewust zoals hij zou hebben gedaan. Ik zal je een geheim vertellen: ik ging werken voor Hubert de Givenchy, omdat ik niet langer de stress kon weerstaan die ik elke dag tegenkwam in het gezelschap van mijn vader. Ik vertelde hem: "Papa, ik heb geen kracht. Met jou kan ik niet ontspannen, ik ben moe van lange uren werk. Ik ben jong, ik ben pas 25!" Om me te helpen, besloot hij me naar Parijs te sturen om met Givenchy te oefenen. En "door de praktijk gaan" betekende dat ze me niet zouden betalen. Bovendien had ik geen financiële steun van mijn ouders. Die twee maanden waren ongelooflijk moeilijk, maar uiteindelijk ging mijn werk niet tevergeefs en kreeg ik een baan aangeboden bij het Givenchy-atelier. Door de jaren heen besefte ik dat ik het geluk had om van de beste te leren. Beide mensen stonden aan de oorsprong van de moderne mode en waren aanhangers van de "oude school". Met deze uitdrukking bedoel ik design en de houding er tegenover. Mijn vader was vooral een experimenteel kunstenaar en Hubert couturier, dat wil zeggen, voordat hij met een potlood schetste, hij met stof begon te werken, en altijd op het model. Beiden verschilden radicaal van elkaar en van moderne ontwerpers. Vandaag, vanwege het digitale tijdperk en de "snelle" manier van leven, vindt het werken met stoffen in de laatste fase plaats. Voor hen stond montage op de eerste plaats. Zowel Hubert als mijn vader hadden een eigen bedrijf, zij
Pucci was van nature een experimentator en beschilderde de wereld met beschilderde zijde, 'frivole' kleuren, expressieve patronen en een flirterige stretch met talent, visie en doorzettingsvermogen. Ze waren echte dromers en elk van hen was minutieus tot in de kleinste details. Hubert belde me ooit midden in de nacht en vroeg hoeveel regenjassen we die dag hadden verkocht. Ik kon niet begrijpen waarom hij dit moest weten, maar hij maakte me duidelijk dat aandacht voor detail het belangrijkste is in het bedrijfsleven.
Toen ik terugkwam bij Emilio Pucci, vroeg mijn vader me om elke ochtend de deuren van de boetiek te openen. Hij legde dit uit door te zeggen dat als ik kan leren mensen te verwelkomen en mezelf correct te positioneren, dit me helpt de behoeften van klanten beter te begrijpen. Mijn vader kon elk model uit de collectie verkopen, omdat hij wist hoe hij klanten moest 'lezen', zoals een open boek. En hij was blij om elke gast te zien, ongeacht leeftijd, sociale status en schoonheid.
Denk je dat de stijl van moderne ontwerpers heel anders is dan de verre "ouderwetse" mode?
Laudomie: als ik kinderen zie, natuurlijk, zeer ambitieus, met een sprankeling in hun ogen en met meesterdiploma's die zich met hun hoofd in de mode-industrie willen onderdompelen, vraag ik hen allereerst wat ze met hun eigen handen kunnen doen. In Italië worden luxe artikelen gezien als kunstwerken die meestal met de hand zijn gemaakt. Het "merk" is niet het belangrijkste, de vaardigheid waarmee de collectie is gemaakt, is veel belangrijker. Nog interessanter is het verhaal van het creëren van een of ander element van de collectie. Uiteindelijk kunnen klanten zich altijd afvragen: "Waarom betalen we zoveel voor dit ding?" Het lijkt mij dat beginnende ontwerpers moeten terugkeren naar de oorsprong van de mode-industrie, meer leven, meer ziel in hun bedrijf moeten blazen. "Lux" is niet hoeveel uw merk waard is, maar de kwaliteit van uw werk, kristalheldere klanten en bescherming van sociale rechten van werknemers.
Er klinkt een krachtige stem van een politicoloog in uw woorden!
Laudomie: Ja, maar het is waar! Als ik lees over kinderarbeid of brandende fabrieken in Bangladesh, word ik bang. Deze situatie met moderne modehuizen baart me grote zorgen.
Christian Lacroix, Matthew Williamson, nu Peter Dundas ... Wat deden al deze ontwerpers voor het merk?
Laudomie: ik respecteer elk van hen enorm, omdat het veel moeilijker is om mijn tijd en originele ideeën in andermans zaken te investeren. Bovendien, wanneer de dochter van iemand uw werk nauwlettend in de gaten houdt. Maar ik probeer naar hun werk te kijken met een open hart, om hun talent te motiveren en te ondersteunen. Ik zou ze graag op hetzelfde vlak willen zien als de geschiedenis van Pucci House, maar tegelijkertijd volledige creatieve vrijheid geven.
Keert u vaak terug naar het archief van Emilio Pucci?
Laudomie: blader door archieven is een zeer verantwoordelijke en moeilijke taak voor de ontwerper. De archieven geven inzicht in het erfgoed van het merk, maar om het merk te laten "ademen" en te laten leven, is een nieuw concept nodig. Daarom wil ik dat ontwerpers ideeën belichamen die vandaag relevant zijn. Mijn vader heeft zijn segment van het leven al gepasseerd en met zijn vertrek werd een bepaalde mijlpaal in de geschiedenis van het huis gesloten.
Peter Dundas heeft het huis echt nieuw leven ingeblazen. Hoe beheer je zijn werk?
Laudomie: om te begrijpen hoe ik beter met Peter kan werken, besteed ik veel tijd aan onderzoek naar moderne trends en ontwerpscholen. We vonden snel een gemeenschappelijke taal. Ik respecteer hem als ontwerper en ben geïnteresseerd in samenwerking met hem. Zelfs als ik sommige van zijn ideeën niet leuk vind, geef ik hem een keuze, omdat hij een creatief persoon is, en dergelijke mensen hebben vrijheid nodig. Zoals de ervaring leert, ziet hij de markt voor de komende jaren, omdat hij vaak trends bepaalt die van seizoen tot seizoen gaan. Ik krijg de rol van strateeg.
Ik wil begrijpen welk beeld van Emilio Pucci we ontwerpen, en als dit een nieuwe print of textuur is die het huis waard is, dan voegen we deze formule toe aan het "DNA" van het merk en gaan we verder.
Je hebt exclusieve items uit de lente-zomercollectie meegenomen naar Dubai. Vertel iets over haar.
Laudomie: de collectie bevat motieven van straatgraffiti, in combinatie met de cultemblemen van de Pucci-kroon, Afrikaanse prints en het nummer 1947, symbolisch voor het huis, dit is het jaar waarin mijn vader de eerste collectie kant-en-klare kleding creëerde. Peter verzamelde al deze "ingrediënten" uit het verleden en maakte ze weer relevant. Ik vind het briljant! Peter presenteerde bijvoorbeeld de psychedelische blauwe print uit de archieven in een nieuwe interpretatie, die deze vertaalde in street chic-stijl.
Je reist vaak. Kunt u onze lezers praktisch advies geven over het inpakken van een reistas?
Laudomie: ik breng altijd zwarte schoenen, een zwarte blouse, een zwart vest en een zwarte broek mee. Ze zijn heel gemakkelijk te combineren met kleurrijke kleding en accessoires. Soms wordt een avondoutfit aan deze set toegevoegd, zoals een cocktailjurk en een sjaal. Ik vind het leuk om simpele dingen te stylen met kleurrijke Emilio Pucci-prints. Mijn hart wordt meteen warm van de gedachte dat mijn vader altijd bij me is.
Peter Dundas gaf het huis een tweede wind en voegde relevantie toe aan de silhouetten en street chic van het aristocratische erfgoed van het merk. Zoals eerder is er een eclectische variëteit in materialen en vormen, en in kleuren, helderheid en een oproep tot actie
